صبا ویژن|
سر خوش زسبوی غم پنهانی خویشم چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش چون آینه ،خو کرده ی حیرانی خویشم لب باز نکردم به خروشی و فغانی من محرم راز دل طوفانی خویشم از شوق شکر خند لبش جان نسپردم شرمنده جانان ،زگرانجانی خویشم بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی عمریست پشیمان زپشمیانی خویشم هر چند <<امین>>بسته دنیا نی ام،اما دلبسته یاران خراسانی خویشم. ********************
دل را زبیخودی،سر از خود رمیدن است جان راهوای از قفس تن پریدن است از بیم مرگ نیست که سر داده ام فغان بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است دستم نمی رسد که دل از سینه برکنم باری علاج شوق گریبان دریدن است شامم سیه تر است زگیسوی سرکشت خورشید من برآی ، که وقت دمیدن است سوی تو ای خلاصه ی گلزار زندگی مرغ نگه در آرزوی پرکشیدن است بگرفته آب و رنگ زفیض حضور تو هر گل در این چمن که سزاوار دیدن است با اهل درد شرح غم خود نمیکنم تقدیر غصه ی دل من ناشنیدن است آن را که لب به جام هوس گشت آشنا روزی <<امین>>سزا لب حسرت گزیدن است
نویسنده: مرد بارانی |
یکشنبه 84 آذر 27 ساعت 8:15 صبح
|
|
|
نظرات دیگران نظر
|
